τόπος γέννησης

Το πρώτο αλκοολούχο ποτό με άνισο γεννιέται από Άραβες γονείς και του δίνεται το όνομα «arak». Μέχρι σήμερα το arak θεωρείται εθνικό ποτό σε Ιορδανία, Συρία και Λίβανο.

Την εποχή του Βυζαντίου αποστάγματα αρωματισμένα με γλυκάνισο προσφέρονται ως απεριτίφ σε όλες τις Μεσογειακές περιφέρειες της αυτοκρατορίας. Το ελληνικό στοιχείο της Κωνσταντινούπολης, της Αλεξάνδρειας και της Σμύρνης αποτελεί μέχρι το 1453 το κέντρο της τεχνικής των αποσταγμάτων.

Η άλωση της Κωνσταντινούπολης αναγκάζει πολλούς τεχνίτες να μεταφέρουν τις δραστηριότητες τους σε κοντινές περιοχές με εύφορη γη και άριστη πρώτη ύλη (σταφύλια και σύκα), όπως η Μικρά Ασία, η Θράκη και οι παραδουνάβιες περιοχές. Η καλλιέργεια του γλυκάνισου στη Λέσβο και στη Λήμνο, αλλά και η παραγωγή μαστίχας στη Χίο, αποτέλεσαν τα κύρια συστατικά για την παρασκευή της «ρακής», ονομασία που πιθανότατα προέρχεται από το arak και μέχρι σήμερα στην Τουρκία λέγεται raki.

Στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το ποτό που παρασκευάζουν οι «ρακιτζήδες» με απόσταξη της ρακής των σταφυλιών και προσθήκη γλυκάνισου, αρωματικών βοτάνων ή και μαστίχας, κατορθώνει να κατακτήσει την εύπορη τάξη και να διεισδύσει στα σαλόνια και τα χαρέμια της, παρέχοντας στους άριστους ρακιτζήδες ειδικά προνόμια. Έτσι γεννιέται το ούζο, που κυκλοφορεί για πολλές δεκαετίες σε αρκετές περιοχές της Ελλάδας με την παλιά του ονομασία «ρακή».

Η απελευθερωμένη Ελλάδα προσελκύει μετανάστες από τα γειτονικά παράλια της Τουρκίας, αλλά και από την Οδησσό της Ρωσίας που στις αποσκευές τους κουβαλούν την εμπειρία και τη γνώση της απόσταξης. Η εγκατάσταση τους σε περιοχές με αφθονία ποιοτικών πρώτων υλών, προσφέρει την πολύτιμη δυνατότητα πλήρους αξιοποίησης των αμπελιών και των τοπικών αρωματικών φυτών, συντελώντας έτσι στη δημιουργία εκλεκτών αποσταγμάτων σε περιοχές όπως η Λέσβος, η Χίος, ο Τύρναβος, οι Σέρρες και η Καλαμάτα.

Από τα μέσα του 19ου αιώνα η παραγωγή του ούζου περνά στις πρώτες οργανωμένες ποτοποιίες που αποτελούν μέρος της αναπτυσσόμενης τότε ελληνικής βιομηχανίας. Από τις πρώτες κιόλας εξαγωγές των εξαιρετικών αποσταγμάτων τους, η φήμη του ούζου εξαπλώνεται σε αρκετές χώρες εκτός Ελλάδας.

Με τον Κανονισμό 1576/89 της Ε.Ο.Κ. το «ούζο» κατοχυρώνεται και επίσημα ως αλκοολούχο ποτό που παρασκευάζεται αποκλειστικά στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Το μεγαλύτερο μέρος της εγχώριας παραγωγής προορίζεται πλέον για εξαγωγές σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, ενώ το 2004 κατοχυρώνονται γεωγραφικές ενδείξεις για τα προϊόντα που παράγονται και εμφιαλώνονται σε πέντε περιοχές της Ελλάδας με μακρόχρονη παράδοση στην παρασκευή ούζου: «Ούζο Μυτιλήνης», «Ούζο Πλωμαρίου», «Ούζο Καλαμάτας», «Ούζο Θράκης» ή «Ούζο Μακεδονίας».